Een gat in de lucht II

Als je maar blijft de trap nemen en maar blijft naar boven gaan in een rijwoning, dan ben je plots op een plek tussen goot en nok, onder een hellend dak, een plek boven de straat, waar de rijwoning een beetje appartement wordt. Er is meer licht en het zicht verandert er van de face-à-face relatie met de onderliggende straat, naar een dakenlandschap, iets met diepte en mogelijks een verzicht. Je moet er wel iets voor doen, want hellende daken zijn nogal gesloten. Je kan er bijvoorbeeld een gat in maken.

Een gat is in essentie leeg. Het holle ding krijgt zijn materialisatie pas aan de rand, waar het stopt met een gat te zijn. Het gat is zo breed als het huis. Zo kan er ook een groot raam in zo breed als het huis. Aan de voorzijde is het gat wat teruggetrokken, bij wijze van balustrade en om geen conflict met de goot op te zoeken. Het gat loopt ook niet zomaar tot de nok. Ook daar stopt het wat vroeger. Alle grenzen van het gat krijgen dezelfde kleur; raam, onderkant dak, geïsoleerde muur, buitenkast; zo kan er geen twijfel ontstaan daaromtrent, de rand van het gat is duidelijk gematerialiseerd. Het raam doet zowat zijn zin en neemt een knik. Het plooit zich deels weg van het gat. Zo ontstaat er een luifel. Ter hoogte van de knik kan het raam open in de hoek. Daarachter bevindt zich een podium om te verpozen. Het podium sluit op hetzelfde niveau aan als het terras. Met twee trapjes afdalen ben je in de slaapkamer. Weg van het geïnventariseerde straatbeeld wordt het dak daar wat verhoogd. Het straatbeeld zat er al heel de tijd, achter de dakpannen. Nu kan je het zien, doorheen het gat.