Koningsmantel

Ze behoren al van oudsher toe aan het domein van de fantasie en het mysterie, die zolders. De aanwezigheid van de dakkap, een gevouwen enveloppe -centraal lekker hoog, maar aan de randen drukkend laag,- blijkt voldoende om van een zolderverdieping een bijzondere verdieping te maken. Het huis heeft een extra grote versie hiervan. Tussentijdse spanten maken het dak nog meer voelbaar. Ze delen het op, meer hoekjes en kantjes, meer plaats om een vergeten foto terug te vinden.

Er dienen een aantal zaken te gebeuren onder het dak: een extra kinderkamer, een bureau, opbergruimte en een grote speelplek. Ze mogen plaatsvinden in dat onderdompelende eigene van de zolder; het verwonderlijke, het herbergende, een geborgen firmament waar speelse gedachten vrij spel mogen krijgen.

Licht is er wel door dakramen die er al waren. Zicht -op iets anders dan een wolk na- nog niet. In de lange as van de zolder wordt één bijkomend raam voorzien, een dik rond raam, een rood pluizig portaal dat toegang biedt tot de groene planeet suburbia. Rondom het raam loopt een brede boord bekleed met tapijt. Een hangmat tussen twee realiteiten.

Onder de noklijn is het hoog en bruikbaar. Hier wordt zo weinig mogelijk gedaan. De materialen zijn er eerder sober en bleek. Een nieuwe deur met klaar glas doet in alle gefluister zijn werk. Licht en zicht loopt door. Lawaai niet.

Aan de zijkanten, waar het laag is, wordt zo veel mogelijk gedaan. In feite wordt alles daar gedaan. Beide zijkanten zijn over de volledig lengte aanspreekpunt voor allerlei activiteiten: een bed, een speeltafel, een bureau, een podium en opbergkasten. Net als het raam, wordt de schaal hier kleiner, intiemer. De materialen luisteren hiernaar. Alles is rood. Het fluweel van een koningsmantel. Rood tapijt, rode linoleum en rood gebeitst hout spelen de grootste rol. Zelfs de randen zijn zacht. Alles heeft een ronde afdeklat. De randen van banken, tafels, bed en zelfs het ronde raam. Dat is leuk in je knieholte. Als je erover kruipt en rolt.

Het rood heeft een kleine, maar fijne bondgenoot. De greepjes, stopcontacten en verlichtingsarmaturen zijn fel blauw. In het tapijt zit stiekem een kleine blauwe spikkel. Een spelprikkel. Iets wat de geest uitnodigt om af te dwalen, te mijmeren en de tijd te vergeten.