Dwarsligger II

Iemand heeft een knoop in het gebouw gelegd. Tussen twee grote ruimtes in, snoert het allemaal samen. Er zit een trap en een toilet en die duwen de beschikbare breedte dicht. Ze hebben wel hun best gedaan, de trap is wel charmant en er is nog een bovenlicht voorzien. Maar toch is het wat jammer. Het verbloemen heeft de zaken niet opgelost.

Alle obstakels wegdoen is soms een interessante benadering, maar zeker niet altijd. We willen het ook niet deze keer, we zien kwaliteiten in de huidige opstelling. Dwarse muren markeren ook zone’s. Ze laten toe om verscheidene functies naast elkaar te organiseren.

We kunnen ook wat overdrijven met de dwarse muren. Vanuit de hindernis ontstaat een logisch thema. De muren worden steeds ijler naarmate je naar de tuin opschuift. Eerst zitten er nog ruimtes tussen, maar al snel zitten er eerder meubels tussen. Het stopt niet aan de gevel. Buiten zijn er ook nog dwarse muren. Ze worden een regenton, een bank, een gevel, een tablet, een kast, een kamer. De hindernis wordt een katalysator.