Strekken IV

Een halfopen gebouw heeft meer gevels om uit te kiezen dan een rijwoning. De breedste gevel is opzij, dus is daar vanalles aan de hand. Mooi centraal, decoratief ingekaderd, ligt de voordeur. Iets verder een garagepoort. Daartussen zit een romantisch tuinpoortje. Een van de gevels heeft het meeste werk nodig. Die naar de tuin toe. Alles erachter is verouderd en er is nog een bijkomend gebrek: om naar de garage te gaan dienen we naar buiten te gaan.

Een ondiepe achterbouw vormt een brug. Een dak als een brug, het overspant de keuken, het terras, de garage en de tuindeur. Het dak moeit zich niet echt met wat eronder zit. Het is overal hetzelfde. Soms binnen, soms buiten. Het schiet voorbij de tuinmuur om zich als luifel aan te kondigen. De gevel doet opportunistisch hetzelfde, die plooit zich naar de context, zonder zich iets aan te trekken van het dak. Groot waar nodig en omgekeerd. Een vrije dans in contrast met de strengheid van het dak.

In dit vrije veld staat de keuken met het eiland. Het eiland vormt een verankering, een zwierige spil, waarrond het gezinsleven zich beweegt. De afwerkingen leggen dezelfde durf aan de dag als het concept. Aanwezig hout. Roze tegels. Zware balken met een teruggetrokken dakrand. Ramen waar de bewegende delen een andere afwerking hebben als de vaste delen. De ramen gaan op onverwachte hoeken open. Iemand klopt op de achterdeur en de koffie loopt.