Rauw

Vroeger was alles anders. De auto reed naast het huis en dan nog verder tot een garage achteraan. Die garage stond dan halverwege de achtertuin. De zijtuin was dan maar verhard, om op te rijden. Nu is alles anders. We vinden andere dingen belangrijker dan de auto naar achter zetten. De oprit wordt opgebroken en aangeplant. De garage wordt herbestemd.

Een klein huisje. Een tuinhuis, maar geen tuinhuis. Eigenlijk ook wel een huistuin. Een deels ontmanteld gebouw. Vooraan zoveel dat het eigenlijk buiten is. Er groeien planten die een natuurlijke afscherming vormen. Daarachter is het binnen. Net plaats genoeg voor een huis in het klein: een keuken, zitplaats, een bed onder de nok. Verderop desintegreert het gebouw terug, het wordt een luifel, als het regent stroomt het er gebogen stralen van. De grond breekt open in groen en water. Het is een plek voor zintuigen, voor rauwe ongefilterde ervaring. De dingen zijn ruw en warm. Het ruikt naar de kruiden die drogen. De regen toont zich net als de zon. We horen de wind en de bij. De filters zijn weg en de ervaring komt binnen. Een ijsvogel twijfelt. Een pad kwaakt.