Kreuken

Het staat er eigenlijk nu al, en het staat er ook al even. Het huis, ja dat ook, maar ook dat deel er achter. De achterbouw, het huis achter het huis: een annex van allerlei plekken, kamertjes, verschillende ramen, materialen, nissen en schouwen. Nooks and crannies. Veel verschillende plekken, dat wel. Technisch verouderd en wat onpraktisch, dat ook. Geen beminde relatie tussen bouw en tuin. Weinig dialoog met het brede huis ervoor. Meer nog, de vele plekjes leken niet te volstaan en een deel van het programma liep dan maar over in de gang, die lag daar toch lekker ruim niets te doen. Nog maar eens bouwen dus, maar beter. Herbouw. Herhaalbouw

De voorgevel staat schuin, dus de nieuwe achtergevel staat schuin. Daarop een dak, en daarop een mostapijt. Zeven meter tussen de buren is nogal breed voor een klassiek dak zonder steunen, dus dan maar iets anders. Allereerst ter hoogte van de achtergevel van het huis een rechte lijn om te beginnen. Dan twee spanten die het dak doen plooien. Doen kreuken. Rechte lijnen en schuine lijnen vormen een regeloppervlak. Het dakvlak krijgt een eerste kreuk ter hoogte van de tuin en wordt zo stijf en stevig. De tuingevel beglaasd, grote delen kunnen worden weggeschoven in beide richtingen. Een tweede kreuk duwt het dak omhoog bij de keuken. Veel licht, tot diep in het oude huis. Vanuit de tuin lijkt de achterbouw een verwrongen serre. Vanbinnen, een schots en scheve hut. Een hut in de stad.

In een meubel zitten een zitbank, boekenkast en keuken in elkaar gepuzzeld. Het meubel suggereert zones in de ruime achterbouw zonder ze af te dwingen. Aan een spant hangt een schuifdeur. Verderop, reeds in het historische huis, staat een nieuwe wand. Lijkend op het meubel, maar ook met glas en figuurglas. De rand van een nieuwe kamer. En daarachter nog eens een wand. Daartussen zit een ruimte, een plek voor stilte en studie, halverwege huis en achterhuis. Ook de trap in de gang krijgt een nieuwe wand met figuurglas. De grote gang wordt vele plekken. Hij leert van de verdwenen achterbouw. Hemellicht van doorheen het spant, onder de kreuk, valt tot in de gang. De tuin op een kier.

Een nieuw, gekreukt achterhuis vol met ambigue kamers, plekken zonder grenzen, plekken die veranderen en niet eenvormig zijn. Een huis en een hut, met lezen, zitten en koken; het eten, de boeken en de tuin. Met nissen en schouwen en ramen. Een levensgezel van de tuin, maar een maîtresse van het huis.