Kine In Form

Het past er in hoor. Het past er vlot in, als je lang genoeg zoekt hoe de puzzelstukken in elkaar haken. In het souterrain van de herenwoning -vroeger het terrein van de meid of knecht- wordt er terug aan de slag gegaan. Niet langer haardvuren en kookpotten, maar deze keer crosstrainers en behandeltafels. Een kine-praktijk dus, compact georganiseerd als een sterkende en geborgen plek.

Het programma schikt zich in voornamelijk twee grote kamers, die elk een deur hebben naar de wachtzaal, waaraan ook nog een toilet is gekoppeld. Een behandelruimte en een oefenruimte. Het souterrain heeft een eigen trap, het privaat gedeelte heeft er ook één. Bij het wegbreken van grijze tegels wordt onderliggend de originele granitovloer gevonden, een eeuw oud, met wat bressen in. Deze wordt gerestaureerd. De historische deuren worden ook gerestaureerd. Muren en plafond gingen reeds verloren in een vorige verbouwing, die worden opnieuw afgewerkt, met lichtlijnen van muur tot muur.

Tussen de twee ruimtes in is een gat, al altijd zo geweest. In het gat dient een deur te komen, maar schuifdeuren hangen in de weg en klassieke draaideuren staan bij open stand ook vervelend wijd. De deurbladen worden dan maar gebroken, nog eens in twee, zodat ze op zichzelf kunnen vouwen en grotendeels in de dikte van de muur verdwijnen. De deurvleugels zijn kaders van hout dat wordt stijf gehouden door mat, geel plexiglas erop te bevestigen. Opvulling wordt structuur.

Van hetzelfde paar mouwen een laken. Er komen nog twee rekken en een tafel. Het zijn ook houten raamwerken. Er liggen planken in en op en eigenlijk ook tussen. De planken zijn geel gebeitst. Bovenaan hebben ze hetzelfde schaduwvoeg detail als de deurlijst. Een familie van houten kaders. Aan de muren hangt er vilt hier en daar. Dat dempt het geluid en voorziet de ruimte van emotionele warmte. Je kan er ook dingen op prikken.