Hofbode III (Crusoe)

Na de oorlog zag je ze overal verschijnen, vrijstaand op ruime percelen, twee of drie topgevels haaks op elkaar, rode pannen en daaronder metselwerk op een donkeren natuurstenen plint, niet zo glad, maar grove brokken natuursteen. Veelal zijn ze ondiep en hebben ze een vierkantige plattegrond. Het dak klimt hoog op, maar snijdt ook wel in de bruikbare ruimte van de verdieping. Kenmerkend en romantisch, maar vaak ook best compact.

Iets verderop staat nog een bijgebouw. Het perceel, de gebouwen en de weg van de zon geven aanleiding tot een lage en lange uitbreiding. De uitbreiding vormt een brug tussen de twee gebouwen. Ze schuint af, niet alleen omdat er anders teveel ruimte zou zijn, maar om plaats te houden voor tuin en licht. Het gebouw maakt zich ondergeschikt. Nederig. Het dak kantelt. Het is laag aan de tuinkant, het groendak komt in het zicht te liggen. Een tuin op een tuin. Het dak helt over en beschermt de gevel, van regen of zon. De achterbouw neemt de plint over van het hoofdgebouw. Maar boven die plint wordt die tuin, groen geschilderd en begroeid. Een gestrand schip, de romp gekanteld, overwoekerd, beschermt de bemanning eronder.