Décollage IV

De druk moet van de ketel. De woning heeft in de loop van de tijd haar eigen volume gaan comprimeren. De achtergevel wordt afgesneden door een torenhoge trappenhal. De souterrain is laag, kamertjes na kamertjes zijn bijgebouwd. Sommige dingen kan je gaan afbreken, maar andere bouwelementen waren er al bij van sinds het begin.

Maar het deksel hoeft ook helemaal niet van de pot. Met enkele gerichte zetten wijzigen we de druk in de woning, zonder haar eigenheid te verliezen. In de middelste kamer wisselen we even van vrije hoogte: de souterrain wordt hier hoog en de bel etage wordt knusser laag. Niet alleen hebben we meer ruimte, maar plots kunnen we door het gebouw kijken. Licht valt nu ook waar het nog nooit viel. De circulatie wordt verplaatst. Een trap in een vide, en voor dat je daar toe komt is er tijd en plaats voor je fiets, boodschappen, sjaal. We korten ook de trein van kamers in. Betere vierkante meters in plaats van vele vierkante meters. We gaan niet verder dan het historisch gebouw zou willen. We lijnen op met de traphal. Buiten doen we nog even alsof we binnen zijn. Terrassen op twee niveaus sluiten aan op twee niveaus in de woning. Zo kan je overal even naar buiten stappen. Het ventiel staat open. Stoom fluit.