Bressen

Het huidige huis is wat je van een huis van vroeger verwacht. Er zijn veel kamers met elk hun functie. Boven om te slapen, beneden voor de praktische dingen. Onder het huis is er een kelder en bovenop het huis een zolder. Het is een goed huis zoals de vele identieke huizen in de straat. Achteraan zijn er nog wat extra kamers. Ze moeten ooit toegevoegd zijn; we vinden er restanten van een keuken en een badkamer. Er is een klein raampje en een smalle deur. Doorheen het raampje zien we een grote tuin. De extra kamers gedragen zich alsof de tuin maar bijzaak is, het is slechts de onbebouwde ruimte, de overschot van het perceel, er valt daar weinig te zien. Het huis kijkt liefst naar binnen. Er wordt nog niet in gewoond in dit huis, er moet nog het een en het ander gebeuren.

De achterbouw blokkeert –zeer letterlijk- het moderne leven. Opgespannen tussen huis en tuin laat hij geen licht toe in de woning en geen zicht toe naar de tuin. Het is een trechter die bovendien verstopt zit. De tussenkamer lijdt er onder. Ze is gekneld, donker en functioneert vandaag enkel als overloop naar de achterbouw. Er wordt gesloopt. De achterbouw verdwijnt en de tussenkamer ziet sinds lang weer licht. Het vernieuwde huis leert uit het verleden. Een groot gat in het nieuwe dak tot op de grond laat de zon, wind en regen binnen tussen huis en tuin. Een groot gat in de muur tot op de trap laat mensen binnen in het woongedeelte. De tussenruimte ademt weer, haar grenzen zijn doorprikt. Er is gebouwd met gaten deze keer, want gaten laten weg waar massa ongewenst is. Een vernieuwd huis, met gaten die bressen slaan tussen verschillende condities, met gaten voor de zon en voor de mensen.