Flanken

Een bergflank waarvan het pad spiraalsgewijs in etappes opklimt. De bestaande woning is een splitlevelwoning. De ruimtes worden als een ketting aaneengeregen door de trap, of beter, trappen. Bergvlaktes als bewoonbare ruimte, maar op twee prominente flanken is momenteel het leven niet vatbaar, het is er kaal en onaanspreekbaar. Een meubel als een koppig kruid of behendige berggeit. De kliffen tussen de open vlaktes worden aangesproken en gecultiveerd.

De eerste flank is in feite een steile klif. Het meubel start, zoals de zwaartekracht het graag heeft, massief in het dal. Een gesloten front van deurtjes. In de halve manen kunnen de fronten worden gegrepen. Een andere sedimentaire laag toont zich in de vorm van oranje houtpanelen. De kast klimt op en wordt ijler. Spijlen overspannen de hoogte, opnieuw halve manen, en daarop legplanken. Het zicht en licht valt erdoor, kinderen niet.

Een tweede flank is uitgestrekter en klimt eerder langzaam. Achter de bergkam bevindt zich onverwacht terug een daling in het reliëf. Een kalmerend dal, waar het bureau zich zal bevinden. We leren van oosterse rijstvelden en implementeren terrassen die op een vlakke manier de trappen overwinnen. Een eenvoudige, gesloten kast onderaan vult het volume aan. De geborgenheid van het dal wordt nog wat versterkt: nieuwe lage kasten zetten zich gelijk met de reeds bestaande bergkam. Aan het raam: een bureauplank, observatorium. In de hoogte klimmen de spijlen opnieuw op. Kwart manen deze keer, gezien ze zich tegen de muur leggen. Flanken, voorheen onherbergzaam, nu ontvankelijk voor het leven.