Delfine

Delfine heette niet altijd Delfine. Het lijkt het begin van een romantische stationsnovelle, maar dat maakt het niet minder waar. Voorheen was het binnenvaartschip gekend onder de naam ‘Claire De Lune’. De schuit is ruim honderd jaar oud. Ze heeft al wat geschiedenis achter de kiezen. Er is al vanalles mee vervoerd; zelfs stiekeme bevoorrading voor de geallieerden in WOII. De cliënt is de boot gaan halen. In Frankrijk. Door allerlei rivieren, sluizen en kanalen tot de Gentse haven. Hier in Gent is ze Delfine geworden. Haar vracht: cultuur-recreatieve passagiers, die van heinde en ver komen, om vanuit Gent, naar Brugge en Ieper te varen en onderweg te baden in een uitgebreid cultureel aanbod.

De boot kan maar een viertal passagiers meenemen, ze mikt op hoge kwaliteit, geen kwantiteit. Dit betekent een vergaande renovatie. Net als een woning. Maar dan drijvend en gekromd in alle richtingen. En ramen zijn afgerond en alle wanden zijn massief staal. Toch een beetje anders. Het wordt vooral een oefening in luxueuze compactheid. Ver springen met elke vierkante meter.

Twee kamers, elk met badkamer en gemeenschappelijke ruimtes. Het bed is het hart van elke hotelkamer. Een compact maar vernuft meubel vormt een rechte en gemoedelijke landingsplek ervoor. Een soort kruising van commode, nachttafel en bedeinde. Kasten lijken eenvoudig, maar dienen intern de krommingen in verschillende dimensies op te vangen. De badkamers haken in elkaar. Het zijn roze nesten. Door vergaande integratie en materiële zuiverheid heerst een comfortabel gevoel van ruimte, ondanks de heel beperkte footprint. Luxueus met een kwinkslag.

In de gemeenschappelijke ruimtes delen meubels de zone’s op, zodat muren dat niet hoeven te doen. Muren zijn toch te streng. Een zithoek wikkelt zich rond en onder de trap. Bordspelen. Late gesprekken op de avond met een whiskey. De leuning spiegelt zich en wordt nog eens leuning: een diner booth op een hoger niveau. Rond en zacht, je schuift in, samen met de andere gasten, de kapitein en de kok. De open keuken vormt een uitnodiging, tot gesprek, iemand zijn koken werkt als een kampvuur. Je komt samen en gaat aan het praten. Je deelt dingen, eten en verhalen. Met de trap kan je op het dek. Fietsen en zonnepanelen. De hut, het zwarte stuur en donkere hout zichtbaar. De ligstoelen liggen plat. We zijn ver van de stad, dus zijn er heel wat sterren te zien. Er passeert een vleermuis. Morgen komt iemand aan boord chocolade maken.