Strekken II

Een halfopen bebouwing deed al altijd dienst als eengezinswoning. Maar nu is het gezin anders, opnieuw samengesteld, groter. Meer kinderen en meer nood aan kamers. Er weerklinkt gejoel, ze hebben samen een fort gebouwd in de grote leefruimte. Maar straks volgt verpozen in de eigen kamer, die decoreren en eigen maken. Nog later volgt studeren. Er is meer plaats nodig. Elk kind verdient een eigen kamer. Verhuizen zou kunnen, maar ze wonen hier zo graag. Het huis moet zich maar aanpassen aan het aangepast gezin.

Het volledige hoofdhuis wordt een slaaphuis. De nodige interventies zijn minimaal om twee volwaardige slaapkamers en ondersteunende functies toe te voegen. Het actieve leven vindt plaats achteraan, bij de tuin. De bestaande achterbouw wordt deels ontmanteld, maar niet helemaal. De ramen zullen worden gerecupereerd waar mogelijk. De keuken met heel wat binnen afwerkingen blijft behouden. Een nieuwe achterbouw spant zich over de volledige perceel breedte op. Het nieuwe dak doet het bestaande dak na. Het kopieert zich en spiegelt zich eraan. Huisje naast huisje achter huisje. Het houten latwerk van de bestaande achtergevel wordt gekopieerd in de achterbouw, maar ook vervormd. De latjes volgen dansend de richtingen van de daken. Het project schrijft zich in en is afwezig aanwezig. De woning is niet langer halfopen. Het perceel is gevuld. De zijstrook naast het hoofdgebouw wordt verder geactiveerd door het verleggen van de ingang en het voorzien van een fietsenstalling en groen. De oprit wordt waar mogelijk onthard. Er wordt geen verharding toegevoegd, enkel maar weggenomen.

De oprit ligt bezaaid met kinderfietsen. Voorbij de poort, voorbij de begroeide pergola en de voordeur, voorbij de dansende daken, voorbij het terras, hebben de kinderen samen iets gebouwd, achteraan de tuin. Ze zullen er glimlachend aan denken, later, in slaap vallend, op hun kamers.