Werk - 084

Décollage II

Décollage II

Lees meerLees minder

De bouwwoede bereikt er zijn hyperbool. Het staat vol in alle richtingen. Het hele perceel is bebouwd. Toen het grondoppervlak volbouwd was, werd er nog een beetje in de hoogte gebouwd. We gaan van start. Een eerste reflex zou kunnen zijn om alles terug af te breken. Dat zou zeker plaats opleveren. Maar door vele van de bouwsels zijn we eigenlijk wel gecharmeerd. Er zit een Escheriaanse kwaliteit in het kluwen. Als een 19e eeuws romantisch park, verrast het elke bocht met een onverwacht doorzicht. Het is misschien toch wat jammer om dat allemaal af te breken. En ook best veel moeite.

Als we zowel lui als gecharmeerd zijn, kunnen we misschien iets aanvangen met die bouwsels. We gaan als archeologen te werk. Voorzichtig met schopje en borstel, leggen we de essentie bloot en verwijderen we de rest. We zijn op zoek naar ontharding, licht en groen, dus denken we niet per se in gebouwen, maar ook in ruïnes. Groen overwoekerde buitenkamers. Een buitentrap. Een pergola in de vorm van een ontmanteld dak. Waar de werkelijke grenzen van binnen en buiten dan beginnen worden troebel. Het gebouw wordt een décollage, een blootgelegde archeologische site, waar het nieuwe leven plaatsvind in de schemering van voorbije levens.

Werk - 084

Waarom moeilijk doen als gemakkelijk ook lukt?

We koesteren wat er is. Het is ook minder werk. En goed voor het beperken van de afvalstroom. Licht, zicht en groen kan je ook bereiken zonder tabula rasa.

IMG 5421
084 KKS VO 20200817 GEVELS PS geel
Kamers zonder plafond op vloer. De muren vormen ruïneuze gezichten die vertellen op vroeger. Een vogel zit op een vensterbank waar vroeger de afwas werd gedaan.